Rozdział 39

Weszłam do środka i od razu skierowałam się w stronę kuchni, gdzie zaczęłam robić sobie wielkie śniadanie. Jego przygotowanie zajęło mi dobrą godzinę, ponieważ postanowiłam zrobić sobie omlet z bitą śmietaną, grzanki z dżemem i do tego jeszcze sok marchew-jabłko. Z tacką pełną przysmaków, ruszyłam na kanapę w dużym pokoju i wygodnie się na niej rozsiadając włączyłam telewizor. Zaczęłam lecieć po kanałach aż natknęłam się na 'Świeże ploteczki', było coś o kilku premierach płyt, o nowych gwiazdach na odwyku. Właśnie wzięłam ostatniego gryza grzanki do buzi, gdy usłyszałam 'Czyżby Mayn okazało się prawdą?' i zobaczyłam swoje zdjęcie, dokładnie sprzed godziny. Zrobiłam wielkie oczy i zakrztusiłam się jedzeniem. Pogłośniłam telewizor, by kaszel nie zagłuszył dalszej wypowiedzi prezenterki.

- 'Dziś po godzinie ósmej, przyjaciółka zespołu One Direction - Monika, zostałam zauważona, gdy wykradała się z domu chłopaków. Miała na sobie koszulkę jednego z chłopaków, jak się potem okazało należała ona do Zayna Malika. Czyżby krył się za tym jakiś romans? Co powie na to Niall, którego śpiącego, zdjęcie dziewczyna ostatnio dodała na Instagrama. Jeśli zdobędziemy jakieś nowe informacje od razu będziecie mogli znaleźć je na naszej stronie internetowej...'

W tym momencie przestałam słuchać wypowiedzi kobiety. Siedziałam z szeroko otwartymi oczami oraz rozdziawioną buzią, nie wiedząc zbytnio jak zareagować. Po chwili w końcu wybuchnęłam śmiechem. Mayn? Skąd oni biorą takie pomysły. Gdy w końcu udało mi się opanować zabrałam się za dalszy ciąg jedzenia. Nadal co jakiś czas się śmiejąc i kręcąc głową z politowaniem, dokończyłam śniadanie, a brudne naczynia wstawiłam do zmywarki. Postanowiłam zrobić dziś jakieś zakupy ubraniowe, dlatego też ruszyłam w stronę schodów i będąc już na górze, skierowałam się do sypialni. W międzyczasie, gdy starałam się znaleźć coś sensownego do ubrania, weszłam na twittera. Panował na nim totalny chaos. Prześledziłam wzrokiem kilka tweet'ów, w których toczyła się wojna między zwolenniczkami 'Mayn', 'Miall' i zwolenniczkami tego bym 'usunęła się z otoczenia chłopaków'. Miall? Boże, dwa parowania jednego dnia. Istna masakra. Postanowiłam nie odpisywać nikomu, najpierw chciałabym przedyskutować to z chłopakami. Dlatego szybko się przebrałam i włosy zaplątałam w warkocza, po czym nałożyłam jeszcze kilka poprawek w makijażu i wyszłam z domu.

Potwornie nie lubiłam chodzić w kaloszach, ale cóż miałam za wyjście gdy w końcu nastała londyńska pogoda i wydawało się, że zaraz całe niebo runie na ziemię, a chłodny wiatr nie ustępował. Zakrywając twarz przebiegłam do domu chłopaków. Mimo, że było to zaledwie kilka kroków, ja byłam mokra. Kulturalnie zdjęłam buty, odłożyłam parasol i torbę, a następnie przeszłam do salonu skąd dochodził mnie dźwięk śmiechu Harry'ego.

- Hej mordko. - rzuciłam i dałam chłopakowi buziaka w policzek
- No hej. Co tam u Mayn? - poruszył zabawnie brwiami
- Spadaj, Styles. - prychnęłam i uderzyłam go w ramię
- Przepraszam, może to jednak Miall? - zaśmiał się

Mi akurat w tej sprawie do śmiechu nie było. Spojrzałam jedynie na niego i bez słowa usiadłam na fotelu, niedaleko kanapy. na której siedział loczek. Zdziwiła go moja reakcja, ponieważ widziałam po wyrazie twarzy, że spodziewał się kolejnego uderzenia.

- Co jest? - zapytał po chwili

Ja jedynie wzruszyłam ramionami co miało oznaczać krótkie 'nic'.

- Gdzie reszta? - zapytałam, by zmienić temat
- Louis i Payno wyszli. Zayn śpi, a Niall siedzi u siebie w pokoju. - odpowiedział - Ale okłamałaś mnie. - dodał po chwili
- Nie okłamałam. Milczenie to jeszcze nie kłamstwo.

Spojrzałam w stronę schodów. Uznałam, że skoro Mulat jeszcze śpi to nic tu po mnie.

- No nic, jadę na zakupy. Wpadnę później. - rzuciłam w stronę Hazzy i pomachawszy mu wyszłam z domu

Od razu podeszłam do swojego auta i gdy wsiadłam oraz zapięłam pasy, odpaliłam silnik i ruszyłam z podjazdu. Było dzisiaj sporo korków, ponieważ większość starała się jechać ostrożnie podczas tej ulewy. Droga zajęła mi praktycznie godzinę ale w końcu znalazłam się w ciepłym i suchym budynku. Swoją 'podróż' po sklepach zaczęłam od zajrzenia do Nike, ponieważ potrzebowałam nowych butów. Następnie ruszyłam do Reserved i kilku innych. Po dwóch godzinach przymierzania i robienia zakupów, postanowiłam wejść do Starbucksa i wypić jakąś kawę, o której rano nie pomyślałam. Z gotowym zamówieniem, usiadłam na kanapie w rogu lokalu i włączyłam Twittera w telefonie. Zaczęłam czytać historyjki jakie zaczęły się tworzyć na temat rzekomych romansów. 

- Gówno prawda... - rzuciłam pod nosem czytając, że to ze względu na związek z Zayn'em przeprowadziłam się Londynu
- Posiadanie dwóch chłopaków męczy? - usłyszałam nad sobą

Spojrzałam w górę, a na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Taki sam, jaki gościł u chłopaka. 

- Okropnie. - westchnęłam - Hej. - dałam mu buziaka w policzek i lekko przesunęłam
- Nie spodziewałem się, że gdy włączę dziś telewizję to będziesz numerem jeden na wszystkich stacjach plotkarskich. - posłał mi szeroki uśmiech
- To jest jakaś masakra. - głowa opadała mi na dłonie, w których ją ukryłam
- Nie przesadzaj. - Kevin uśmiechnął się pocieszająco
- Jak się ma bar? - zapytałam dla zmiany tematu
- Dobrze, bez ciebie trochę tam nudno ale cóż. - wzruszył ramionami
- Zatrudniłeś kogoś nowego?
- Musiałem. Taka mała słodka brunetka. Ma na imię Megan. - uśmiechnął się

W mojej głowie pojawiła się pewna myśl. Wiedziałam, że Megan, którą poznałam na festiwalu mieszka niedaleko Londynu, była mała i była brunetką. Pisałam z nią kilka razy ale nigdy nie było to ni konkretnego. Fajnie byłoby gdyby okazało się, że to ona. 

- Też zrobiła wielkie oczy, gdy zobaczyła cię w barowej telewizji. Powiedziała, że nie wyglądałaś na taką która zna gwiazdy i słucha One Direction. - wyszczerzył się

Czyli to jednak ona. 

- Pozory mylą. - pokazałam mu język - W ogóle, co tu robisz? 
- Wpadłem na małe zakupy. Po ostatniej bójce, która była w barze została mi tylko jedna bluza. - zrobił smutną minę
- Bójka? - zapytałam unosząc brwi
- Czasem się zdarzą. Jakieś pijane dzieciaki. Nic ważnego. - machnął ręką
- Może chcesz się przejść ze mną? Miałam wejść jeszcze do kilku sklepów.
- Jasne. Twoje towarzystwo, zawsze mile widziane. - uśmiechnął się

Skończyliśmy swoje napoje i ruszyliśmy w dalszy szał zakupowy. Widziałam kilka osób, które wyraźnie szeptały za moimi plecami. Niektórzy posyłali mi mordercze spojrzenia, a inni uśmiechali szeroko. Zakończyliśmy zakupy i oboje ruszyliśmy na parking. Jeszcze chwile porozmawialiśmy i w końcu każde z nas udało się do samochodu, a potem do swojego auta. Podróż znów zajęła mi sporo czasu. Niestety chyba moje auto ma mi za złe, że mało nim jeżdżę ponieważ w międzyczasie
złapałam gumę. Nie byłam w stanie sama wymienić koła, nigdy nie lubiłam tego robić, a w tym aucie niestety było to dla mnie awykonalne. Udało mi się zjechać na pobocze i całe szczęście ktoś postanowił się nade mną zlitować, zanim jeszcze zadzwoniłam po pomoc. Czarne aut zatrzymało się niedaleko mojego. Wysiadł z niego wysoki mężczyzna w koszulce, która przez deszcz na którym właśnie stał zaczynała opinać jego mięśnie. Twarz miał dojrzałą, z kilkudniowym zarostem, a oczy kolorem przypominające moje, przeszywały mnie na wskroś. 

- Guma? - zapytał podbiegając do mnie, ukazując białe i równe zęby, a ja jedynie przytaknęłam onieśmielona jego uśmiechem - Pomóc? - zapytał, gdy stał już pod moją parasolką, cały przemoknięty
- Byłabym tak bardzo wdzięczna. - odparłam robiąc ładne oczy
- Dla pani wszystko. - puścił mi oczko 

Podałam mu potrzebne narzędzia, chciałam mu pomóc przy wyciągnięciu opony z bagażnika ale kategorycznie zabronił i sam ją wydostał, napinając przy tym mięśnie swoich ramion, a mi dech zaparło w piesiach. Uwinął się z tym dość szybko. Byłam pełna podziwu dla jego pracy. 

- Może dałbyś się zaprosić na kawę w podziękowaniu za pomoc? - uśmiechnęłam się gdy kończył
- Teraz już chyba jestem spóźniony do pracy, ale jutro bardzo chętnie. - spojrzał na mnie słodko

Wymieniliśmy się numerami i każde z nas ruszyło w swoją stronę. Resztę drogi pokonałam bez zbędnych niespodzianek ale niestety mimo parasolki, którą miałam ciągle rozłożoną podczas pobytu na dworze, teraz i tak ociekałam wodą. Dlatego ruszyłam najpierw do siebie. Przeszłam do łazienki i wszystkie mokre rzeczy wrzuciłam od razu do prania, a kurtkę rozwiesiłam na grzejniku. Następnie przebrałam się w:

podsuszyłam włosy i związałam je w niedbałego koka. Następnie zeszłam na dół i zarzuciłam na siebie kurtkę, którą miałam wcześniej. Nałożyłam na głowę kaptur i zamykając za sobą drzwi wyszłam, następnie zmierzając w stronę domu chłopaków i wchodząc do niego. Nie lubiłam deszczu, była to jedna z najgorszych rzeczy świata. Zdejmując w przedpokoju buty i kurtkę, ruszyłam w stronę salonu. Zastałam w nim Liama i Zayna grających w Fifa2013. Przywitałam ich buziakiem.

- Gdzie reszta? - zapytałam
- Louisa nie było dzisiaj cały dzień, Harry wyszedł gdzieś z Ed'em, a Niall siedzi na górze. - odpowiedział mi Li nie odrywając wzroku od telewizora
- Pójdę po niego. Ach i Zayn.. - poczekałam aż zerknie w moją stronę - Musimy pogadać. - dodałam, a on przytaknął


(Rozkazuję Wam włączyć tą piosenkę by leciała w tle podczas czytania końcówki: http://www.youtube.com/watch?v=MWo3CMUp8K0)


Ruszyłam na górę i podeszłam do drzwi blondyna, które były lekko uchylone. Zobaczyłam, że chłopak siedzi na łóżku z gitarą w ręku. Grał właśnie jedną z moich ulubionych piosenek ale mimo to moje serce ścisnęło się, gdy przypomniałam sobie całkowity jej tekst, dodatkowo przy tym słysząc

'When you love someone but it goes to waste
Could it be worse?'

wydobywające się z ust chłopaka.Smutek, który wyczuwałam w jego głosie sprawiał, że miałam ochotę wyrwać sobie wszystkie włosy z głowy, zapaść się pod ziemię i karać za to co mu robię. Chciałam z nim dzisiaj porozmawiać o tym by zniwelował plotki na temat naszego 'związku' ale teraz uświadomiłam sobie, że nie byłabym w stanie rozkazać mu zrobić czegoś takiego. Łzy stanęły w moich oczach, a serce nadal miałam ściśnięte. Wysłuchałam piosenki w wykonaniu Nialla do końca i w końcu odzyskałam władzę w nogach ruszyłam na dół. Przebiegłam koło salonu i szybko zakładając buty i kurtkę wróciłam do siebie. Zamknęłam drzwi i ciężko oddychając, rozpłakałam się jak małe dziecko. 



______________
 ZAPRASZAM NA MOJEGO DRUGIEGO BLOGA, KTÓREGO ZAŁOŻYŁAM DZIŚ W NOCY. RÓWNIEŻ BĘDZIE O ONE DIRECTION! :)
http://historia-o-terazniejszosci.blogspot.com/

Nie zgadniecie, o której zaczęłam pisać rozdział. Dokładnie to o 03:48, moje problemy z zaśnięciem są coraz gorsze, ponieważ dzisiaj udało mi się to dopiero przed siódmą. Jestem strasznie zmęczona, więc jeśli ktoś znajdzie błędy w tekście lub jakieś masło maślane to bardzo przepraszam ale nawet nie chce mi się go czytać drugi raz. Mam nadzieję, że się Wam spodoba! :)
+ coraz bardziej mnie zadziwiacie. Dziękuję za 24tyś. wyświetleń! <3