Rozdział 42

Dostałam dziś kilka wiadomości, które mnie wkurzyły. Były w nich wyrzuty dotyczące tego, że blog miał być o One Direction, a wprowadzam innych bohaterów i że to co się w nim dzieje jest nieprawdopodobne. - Ludzie, przecież to jest fanfiction! Poza tym przecież chłopcy pojawiają się w każdym rozdziale, gdyby wszystko było o nich to blog byłby nudny. 
Dodatkowo wiele osób krytykowało mój gust muzyczny, a następnie narzekało że nie opublikowałam komentarzy. - Jeśli wasze wypowiedzi będą dotyczyły bloga to będę je akceptowała jeśli według mnie będą 'na poziomie' ale nie akceptuję, gdy ktoś krytykuje mój gust muzyczny! Jeśli komuś on nie pasuje to niech po prostu tu nie wchodzi. 






Po oficjalnym przedstawieniu się każdy z chłopaków wrócił do czynności, które wykonywali przed naszym przyjściem czyli w większości były to jakieś przepychanki lub udawany gwałt. Spojrzałam na Liama, który ciągle się we mnie wpatrywał. 'Co?' poruszyłam bezgłośnie ustami, a on wskazał głową na Beau, który w tym momencie wcierał pięść w głowę jednego z bliźniaków, zaśmiałam się i wróciwszy wzrokiem do Li, wzruszyłam ramionami. Dzisiaj miałam ochotę się bawić, ten wieczór miał być wieczorem bez zasad i głosu sumienia. Nagle rozdzwonił się telefon mojego towarzysza, wyjął go z kieszeni i się skrzywił.

- Hej chłopaki, dzwoni mój manager. - spojrzał na nich znacząco, a oni zamilkli - Cześć, Paul. - rzucił po przytawieniu urządzenia do ucha - Ale jak to?... Za ile?... Jak trzeba. - westchnął i się rozłączył
- Co jest? - zapytałam szybko
- Jakieś problemy, muszę być w studio za dwadzieścia minut. - schował telefon z powrotem do kieszeni
- Jadę z tobą. - rzuciłam, szukając torebki
- Nie, nie trzeba. Damy sobie z chłopakami radę, jeszcze zdążysz się nami nacieszyć. - wyszczerzył się 

Siedzieliśmy jeszcze chwile, kiedy w drzwiach stanął Big Rob, a obok niego Preston i co dziwniejsze George. 

- No młody zbieraj się. - rzucił Preston
- A ty co tu robisz? - zapytałam patrząc na Geo
- Jak to co? Chyba nie myślałaś, że Paul pozwoli ci tu zostać samej. - odparł patrząc na mnie jak na wariatkę
- No weź nawet nie żartuj. - mój wyraz twarzy momentalnie się zmienił
- Nie martw się, będzie tu tylko podczas trwania koncertu, gdy będziesz między dziewczynami. - wytłumaczył drugi ochroniarz
- Ja z wami kiedyś nie wytrzymam. - zajęczałam i opadłam na fotel
- Trzymaj kluczyki, może to ci poprawi humor. - uśmiechnął się Liam i rzucił mały przedmiot
- Dajesz mi Lambo? - zapytałam robiąc wielkie oczy
- Ufam ci. - puścił mi oczko

Podbiegłam do niego i dosłownie uwiesiłam mu się na szyi przy okazji oplatając nogi wokół jego talii. Dałam soczystego buziaka w policzek i podziękowałam. 

- Jeśli będę mogła w czymś pomóc to daj znać, wiesz że przyjadę. - dodałam jeszcze
- Wiem. - uśmiechnął się Liam

Po chwili już wychodził razem z Preston'em, a ja zostałam z chłopakami i 'moim' gorylem.

- Nie chcesz gdzieś pójść? - zapytałam spoglądając na niego
- W sumie, to chyba w tym pomieszczeniu nic ci nie grozi. - odparł rozglądając się
- Nie bądź tego taki pewien. - rzuciła jakaś dziewczyna przechodząca obok
- Oj Mary nie przesadzaj, my jesteśmy grzeczni. - powiedział Skip robiąc minę małego dziecka, zaraz dołączyła do niego reszta
- Przyjdę po ciebie chwilę przed wyjściem chłopaków, dobrze? - zapytał duży, spoglądając na mnie
- Jasne. Dzięki. - rzuciłam i 'przytuliłam' go

Musiało to wyglądać zabawnie, ponieważ sięgałam mu zaledwie lekko ponad pas, a rękoma nie byłam w stanie objąć go nawet do połowy. Już po chwili wyszedł z pokoju, a ja zostałam z Janoskians i kilkoma osobami, które co jakiś czas znikały za którymiś drzwiami. 

- Więc jesteś Janoskianator? - zapytał Jai siadając obok mnie na podłokietniku fotela
- Nie. - odparłam krótko - Ale zawsze chciałam zobaczyć was na żywo. - uśmiechnęłam się
- I jak wrażenia? - rzucił James
- Na razie chyba jest dobrze. - puściłam mu oczko, a on się wyszczerzył - Ale będzie lepiej jeśli będę mogła sobie zrobić z wami zdjęcie. - spojrzałam na wszystkich po kolei

Przytaknęli głowami i już po minucie siedziałam na kanapie między Beau, a Luke'iem. Przed nami stał jakiś chłopak, z moim telefonem w ręku i odliczał do zrobienia zdjęcia. Każdy zrobił jakąś głupią minę. James przygryzał palec chcąc wyglądać jak seksowna kocica, Daniel zrobił minę niczym królik, Beau próbował ugryźć mnie w policzek, ja wywaliłam język i przyknęłam jedno oko (mina niczym Miley Cyrus), Luke zakrył usta dłonią, a wzrok skierował na mnie i swojego straszego brata, natomiast Jai wyszczerzył się tak, że jego oczy tworzyły teraz malutkie szparki. Zdjęcie zostało zrobione, a ja odzyskałam swój telefon. Oczywiście jak to ja, uzależniona od wszelkiego rodzaju portali od razu wstawiłam je na Instagram i Twittera z dopiskiem 'Niedługo koncert! #JANOSKIANSwLondynie'. Reszta wolnego czasu mineła nam na wygłupach, bijatykach, kilku wyzwiskowych bitwach. Dzisięć minut przed koncertem przyszedł po mnie George. Nie zostałam poprowadzona tak jak reszta fanek, sala była już pełna, a ja stałam właśnie przed barierką oddzielajacą pierwszy rząd od sceny. Geo wziął mnie na ręce i dosłownie przestawił przez barierkę, tak że teraz stałam za nią. Otaczało mnie mnóstwo fanek, które patrzyły teraz na mnie dziwnym wzrokiem, postanowiłam to ignorować i po prostu dobrze się bawić. W końcu zaczął się koncert, na scenie działo się dosłownie wszystko. Był pokaz mody w bokserkach, bijatyka i ściąganie sobie spodni. Przyszła pora na jeden z najciekawszych momentów, a mianowicie 'Brooks Brothers Dating Game'. (polega ona na tym, że Beau, Luke i Jai mają na sobie coś w podobie do worków, z widowni wybierana jest jedna dziewczyna, która ma za zadanie rozpoznać który jest który. Może zadać kilka pytań, jeśli zgadnie poprawnie kto kryje się pod którym workiem może przytulić chłopaka i dostaje od niego buziaka, jeśli nie zgadnie to po prostu jej strata.) Widziałam, że James pokazuje na mnie palcem i już po chwili podchodził do mnie ochroniarz. Ja pokręciłam głową i powiedziałam bezgłośnie 'Ktoś inny' w stronę chłopaka, posłuchał mnie i już po chwili na scenie stała ładna szatynka. Niestety nie rozpoznała żadnego z chłopaków i wróciła na widownię bez przytulaska ani buziaka. Koncert się kończył, chłopcy właśnie się żegnali, gdy zeszli ze sceny podszedł do mnie Geo i znów podniósł w górę by po chwili postawić koło siebie. Przeszliśmy wspólnie do pomieszczenia, w którym byli chłopcy. 

- W takim razie ja się zbieram. - uśmiechnęłam się, gdy cała piatka stała już w pomieszczeniu
- Nie żartuj, posiedź jeszcze trochę. - uśmiechnął się Skip
- Pewnie jesteście zmęczeni. - odparłam
- Damy radę. - wyszczerzył się Jai
- W takim razie, niech wam będzie. - uśmiechnęłam się - Ale ty na pewno jesteś zmęczony. - dodałam odwracając się w stronę ziewającego Georgea
- Może trochę. - odparł po chwili
- W takim razie jedź do domu, koncert się skończył. Dam sobie radę. - uśmiechnęłam się
- Jesteś pewna? - zapytał by się upewnić

Przytaknęłam głową, pożegnaliśmy się, a duży wyszedł. Odwróciłam się znów w stronę chłopaków, którzy właśnie się przebierali. Bez żadnych krempacji zmieniali koszulki jak i spodnie. Zostając w pewnym momencie w samych bokserkach. Nie mogłam narzekać na widoki więc nie odwróciłam wzroku, po prostu nie gapiłam się nachalnie. Wzięłam do ręki jedną z butelek wody, odkręciłąm i wzięłam kilka łyków. Nie zdążyłam odciągnać jej od ust, a koło mnie pojawił się Luke i przechylił ją tak, że w tym momencie byłam cała mokra. Postanowiłam nie pozostawać mu dłużna i wylałam resztę jej zawartości na śmiejącego się chłopaka, który od razu spoważniał. 

- Nadal ci tak do śmiechu? - zapytałam z przekąsem
- Tak. - spojrzał się na mnie chytrze i po chwili leżałam przewrócona na ziemi, a on mnie łaskotał
- Błagam, przestać. Zaraz się uduszę. - mówiłam z przerwami na złapanie oddechu
- Przeproś. - zarządził
- Ale to ty zacząłeś. - odparłam płacząc ze śmiechu
- Nie ważne. - rzucił i jeszcze bardziej łaskotał

W końcu już ledwo mogłam wytrzymać ze śmiechu, wkurzyłam się i wykorzystałam całą siłę jaką miałam by przewrócić nas tak bym to ja była na nim, a on leżał na ziemi. Na szczęście mi się to udało. Korzystając z tego, że chłopak był w szoku zaczęłam męczyć go jego własnymi torturami. Trwało to około pięciu minut aż mi sie znudziło i nachyliłam się nad nim, opierając ręce obok jego głowy.

- I co teraz chłoptasiu? - uśmiechnęłam się przebiegle
- Zależy. - poruszył zabawnie brawiami, a ja parsknęłam śmiechem
- Cholera, stary! - usłyszałąm głos Beau i odwróciłam się w jego stronę

Turlał się razem ze Skip'em po kanapie i okładali się pięściami. Bliźniak wykorzystał chwilę mojej nieuwagi i łapiąc mnie w talii podniósł mnie w górę po chwili sam wstając. Walka między dwójką chłopaków raczej nie miała zamiaru się szybko skończyć więc postanowiłam zareagować. Podeszłam do kanapy i rzuciłam się plecami na nich. Momentalnie zaprzestali walki, a ja zaczęłam się śmiać z ich zdziwionych min. Skip się uśmiechnął, a Beau usiadł obok mnie obejmując mnie ramianiem. Przez chwilę zastanawiałam się czy nie wyswobodzić się z tego 'uścisku' ale doszłam do wniosku, że przecież miał to być wieczór bez sumienia. 

- Jakieś konkretne plany, czy siedzimy i się wygłupiamy? - zapytałam
- Jeśli chcesz to możemy gdzieś wyjść. - odpowiedział mi bliźniak
- Nie trzeba, ja chętnie tu posiedzę. - uśmiechnęłam się i spojrzałam ukradkiem w stronę B.
- Chłopaki, przyniosłam wam coś do jedzenia. - do pokoju weszła kobieta z pięcioma pudełkami pizzy - Widzę, że dziś jakaś fanka ma szczęście. - puściła do mnie oczko
- Tak! Nie wierzę w to że tu jestem! Oni są tak niesamowici, zawsze chciałam ich poznać. Tak ich kocham. - starałam się brzmieć jak napalona fanka

Kobieta chyba zrozumiała bo uśmiechnęła się do mnie, następnie kręcąc lekko głową i wyszła. Zabraliśmy się za jedzenie, bo muszę przyznać że byłam dość głodna. Zanim się zebrałam do wyjścia, kilkakrotnie byłam jeszcze napadana z łaskotkami, byłam nagrywana przez kamerzystę który niemal ciągle towarzyszył chłopakom, uczestniczyłam w bitwie na jedzenie, oglądałam kilka mini gwałtów i uśmiałam się niesamowicie. W końcu postanowiłam, że na mnie już czas. Zebrałam swoje rzeczy, z chłopakami wymieniłam się numerami i ruszyłam do wyścia.

- Poczekaj, odprowadzę cię. - uśmiechnął się Beau i ruszył za mną
- Dziękuję. - odparłam i poczekałam aż chłopak do mnie dołączy
- Gdzie masz auto? 
- Niedaleko, za budynkiem na parkingu. 

Szliśmy rozmawiając i co chwilę się śmiejąc. Musze przyznać, że myślałam że chłopcy są bardziej... dziecinni ale okazało się że pomimo niektórych ich zachowań są naprawdę świetni. Doszliśmy do auta, a Beau zagwizdał z podziwem. 

- Twoje? - zapytał wskazując na podjazd
- Chciałaym... - odparłam rozmarzona - Chłopaków, ja mam Land Rovera. - uśmiechnęłam się i otworzyłam auto by wrzucić torebkę
- Pojutrze mamy jeszcze jeden koncert w Londynie. Przyjdziesz? 
- Nie mogę. Pracuję dla chłopaków. Pojutrze pierwszy koncert po przerwie w trasie. - uśmiechnęłam się i stanęłam przedem do chłopaka, plecami opierając się o auto
- A może jutro znalazłabyś trochę czasu by do nas wpaść? - zapytał lekko się zbliżając
- Prawdę mówiąc miałam już inne plany ale mogę to przemyśleć. - odparłam uśmiechnięta
- Myślę, że wszystkim byłoby miło. - teraz stał dosłownie kilka centymetrów ode mnie, a jego ręce powędrowały na moją talię
- Jeśli tak sprawiasz sprawę.. - przygryzłam lekko dolną wargę

Beau uśmiechnął się słodko, a niewielka odległość która nas dzieliła, teraz całkowicie zniknęła. 


____________
A na dole trochę milej. Dziękuję za wszystkie wejścia i mam nadzieję, że mnie nie zabijecie za to co dzieje się w tym rozdziale! <3